Ik neem je even mee terug in de tijd, waarin Amsterdam nog overspoeld werd door toeristen. Ik zat op een terrasje en mijn oog viel op een situatie die waarschijnlijk iedereen wel kent. Een groepje toeristen op een tour door de stad aangevoerd door een reisleider, duidelijk te herkennen aan in dit geval een in de lucht gestoken paraplu, maar dat had ook gerust een vlaggetje of ander opvallend item kunnen zijn. De toeristen volgden gedwee. Ze kijken naar de dingen waar de paraplu naar wijst en zijn zo gefocust om de reisleider te volgen dat ze rustig oversteken zonder ook maar op of om te kijken. Later wordt ook een rood stoplicht over het hoofd gezien, wat een bijna-ongeluk veroorzaakte. Toch wel bizar dat deze toeristen bij het uitstappen van de bus blijkbaar een deel van zichzelf hebben achtergelaten, want als ze niet achter deze paraplu hadden aangelopen hadden ze heel anders rondgelopen.

Helaas komt dit ook in bedrijven in meer of mindere mate voor. Onze taal legt de pijn daarin ook bloot: waar je leiders hebt, heb je volgers. En ‘mede’-werkers zullen vooral ergens aan mee-werken in plaats van zelf initiatief te nemen. Er zijn weinig leiders die willen dat hun ‘volgers’ hun vooral volgen en toch gebeurt het dat mensen een deel van hun capaciteit niet ‘aanzetten’, omdat ze in een ‘volg’-stand staan. Veel voorkomende taal in bedrijven versterkt dit beeld: mensen betrekken, motiveren, informeren, enthousiasmeren.

In zijn speech uit 1910 onderscheid Theodore Roosevelt het verschil tussen mensen die ‘op de tribune’ zitten en ‘in de arena’ staan: “Het is niet de criticus die telt, niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt of wat de man van daad beter had kunnen doen. De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is. Die desondanks toch probeert iets te bereiken, die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak; Die als het meezit uiteindelijk de triomf van een grootse verrichting proeft en die, als het tegenzit en als hij faalt in elk geval grote moed heeft getoond.”

Vanaf de tribune plek is het eenvoudig om kritiek of commentaar te hebben, is het comfortabel om alles van een afstandje te bekijken en af te wachten wat er gaat gebeuren. Dit gedrag wordt vaak getypeerd als weerstand.

Lijfelijk zijn deze mensen helemaal aanwezig, maar een deel van hun capaciteiten zetten ze niet in. En toch krijgen zij goed betaald en jaarlijks vaak ook een goede beoordeling. Nemen mensen zelf op de tribune plaats of laten leiders geen ruimte in de arena? De waarheid zal ergens in het midden liggen en per bedrijf verschillen. We hebben daarin wat te doorbreken.

In de huidige tijd waarin bedrijven onder druk staan van snelle start-ups, technologische ontwikkelingen, duurzaamheid vraagstukken en klanten die hoge verwachtingen hebben, is het belangrijk om als bedrijf innovatief en vernieuwend te zijn. Daarvoor is de creatieve energie van alle mensen nodig en niet alleen die van de leiders in het bedrijf.

Succesvolle bedrijven hebben een organisatiecultuur en structuur waarin iedereen de vrijheid en verantwoordelijkheid krijgt om de beste versie van zichzelf in te zetten. En daarnaast te zorgen dat iedereen actief ‘in de arena’ staat en waarde toevoegt richting de missie van de organisatie.

En dat is de kern waar ‘Unlock People Power’ voor staat en waar we graag met je over meedenken hoe jij de volgende stap kunt zetten in jouw team of bedrijf.